Geschiedenis
Ontwikkeling van de B-17 Vliegende Fort.
In Mei 1943 schreef de Amerikaanse luchtmacht een wedstrijd uit voor een nieuw meermotorig bommenwerper.
Alle deelnemers die hun toestellen bouwden, moesten worden overgevlogen naar luchtmachtbasis Wright in Ohio
voor evaluatie aan het eind van 1935.
In die tijd was het woord meermotorig gekoppeld aan een twee-motorig toestel maar Boeing nam de uitdaging aan
om een viermotorig vliegtuig te bouwen. Men begon met het ontwerpen op 18 Juni 1934 en de bouw begon in April 1935.
Nog geen 2 maanden later, op 17 Juli rolde het toestel uit de fabriek.
Dit ontwerp, de Boeing Model 299,was een combinatie van de civiele Boeing Model 247
en de nog in ontwikkeling zijnde XB-15.
Model 247 Model XB-15
De basis van Model 299 was gebaseerd op Model247, terwijl de motoren , romp-middengedeelte en alle militair materiaal van de XB-15 afkomstig waren.
De eerste vlucht werd gemaakt op 28 Juli 1935. In November hetzelfde jaar was het toestel gereed voor de wedstrijd en overgevlogen naar Seattle. Tijdens deze vlucht met een gemiddelde snelheid van 430 km/u werd een nieuw nonstop-record gevestigd over een afstand van 3200 km. Tevens was het op dat moment ook het grootste vliegtuig van de Verenigde Staten.
model 299Tijdens de testvluchten bleef het toestel eigendom van Boeing en de vluchten waren veelbeloevend.
Tot 30 Oktober 1935 toen het testvliegtuig ten gevolge van een crash verloren ging. Oorzaak was een borgpin die men was vergeten weg te halen. Een oplossing werd gevonden in de vorm van een checklist voor piloten die geraadpleegd moest worden voordat men ging vliegen. Vanaf die tijd werd dit standaard ingevoerd bij alle vliegtuigen, zowel militair als civiel. Ondanks de crash had Model 299 voldoende indruk gemaakt bij de luchtmacht en ze bestelde 13 kisten bij Boeing onder typenaam Y1B17.
Tijdens de roll-out ceremonie liet een verslaggever de naam "Flying Fortress" vallen en zo kreeg de B-17 zijn code-naam.